Kunstlijn, Korte Gierstraat 4a, 2016

Over Morgen

Vandaag zit ik in mijn atelier en staar naar een paardenstaart. Hij is zwart en hij glanst in het licht. De lange haren hangen licht gebogen. Ze worden opgetild door korter onderhaar. Dit stilleven straalt zoveel kracht uit dat het lijkt alsof staart en paard nog verbonden zijn.. Zo zat ik ook gisteren en de dagen ervoor naar het leek alleen maar te observeren en zo zal het morgen en overmorgen niet veel anders zijn. Intussen spelen mijn handen met losgeraakte haren en mijn hoofd met een schijnbaar vervlogen herinnering aan twee zwarte paarden:
Eens, op een koude winterdag, reed ik op een zwart paard vooraan in een optocht. Tijdens de hele rijtoer waren mijn paard en ik meer met elkaar bezig dan met fraai paraderen voor het publiek. Op een vergeelde foto is nog goed te zien hoe het dier probeert om er samen met mij vandoor te gaan.
Vele jaren later reed ik alleen in de duinen op de rug van een zwart paard dat blind was aan zijn rechteroog. Dit dier vertrouwde volledig op mijn handen en leunde zwaar op de teugels. Het was op een zomeravond en we stapten, draafden en galoppeerden in alle rust.
Zo verglijden de momenten, de dagen, de jaren, de herinneringen…Hoe mijn werk zich verhoudt tot het thema ‘Over Morgen’?
Ik probeer mijn verhaal iedere keer een beetje beter te verbeelden. Het gaat altijd over de paradox tussen verbinden en loslaten in de natuur. Over betekenis vinden. Vandaag ben ik begonnen met het leggen van een knoop in een paardenhaar.

Objecten in vilt en paardenhaar